de appel valt
zomerwarmte verruilt
verzamelde levenskracht
in een rode blos gevangen
de korf in de hand
een winterborgtocht
alleen maar rapend
wat moeder aarde geeft
vergeten te ontvangen
vergeten te bedanken
vergeten te dansen
in de gloed van de warme augustus nacht
als de aarde vol energie trilt
en de volle maan danst in ons
en moeder geurt
naar zachte rijke aarde
de dood weer komt kijken
uitgerust in de hangmat van lindebloesem
een bloem bij de bron
na zes maancirkels
weer een prille bloem
in de bron zal zijn
de sikkels zullen door het veld gaan,
dan zal ik mij te rusten leggen.
